Lisenin son iki senesi kendimi alkol ve sigaranın huzurlu kollarına teslim etmiştim.Üniversiteymiş, dersmiş, sınavlarmış falan hak getire. Hafta sonları yazın çalıştığım düğün salonu kahvaltı verirdi. Orda çalışır alkol sigara paramı çıkarırdım. Evdekiler de bu duruma pek karışmazlardı açıkçası. Resmen bize uzak allaha yakın muamelesi görürdüm evde. Haliyle bu durum sınavda da mükemmel(!) bir puan almamı sağladı ki hiç bir yeri kazanamadım. Peder bey sağlam köpürdü nasihatlerin yerini birbirinden güzel hakaretler aldı.Ama şimdi allahı var ortaokuldan sonra hiç dövmedi hakkını yemeyeyim.Yok efendim senden bir tak olmaz, ben seni beslemek zorunda mıyım, duvara anlatsak daha çok anlar falan filan bilirsiniz bu muhabbetleri halıların desenini az ezberlemedik * Gerçekten ağırıma gitmişti söyledikleri ama yapacak bir tak yoktu. Ergenliğin verdiği ateşle evden kaçmayı, çalışıp ev tutmayı, kafama göre yaşamayı çok düşünmüştüm önceleri ama zütüm yenemişti açıkçası. Yine yemeyeceğini biliyordum ve tek kelime etmeden dinledim. Valide sağolsun biraz yumuşattı ve o gece zor bela ikinci seneyi denemeye ikna ettik pederi.Bu senede olmazsa gibtiri çekerim ne tak yersen yersin demişti. Olsun en azından bir sene daha rahattım.