Çok fazla geriye gitmek istemiyorum ama liseye kadar hayatıma dönüpte şöyle bir baktığımda hiç bir işe yaramayan boş beleş, kendini ifade edemeyen, çekingen, pısırık bir çocuk olmuştum hep. Liseye başladıktan sonra da durum değişmedi açıkçası. Aynı tas aynı hamam. Kızlarla konuşmaya korkan, iletişim kurmaktan kaçınan, çok fazla arkadaşı olmayan kısaca silik bir tiptim. Hoşlandığım kişiler olmuştu ama gerek korku gerek çekingenlik diyelim yanlarına gidipte bir merhaba deme cesaretinde bile bulunamamıştım.Bu insanların nasıl tipler olduğunu bilirsiniz her yerde vardır böyle insanlar az çok aklınızda canlandırın bundan sonraki pgibolojiyi.Az buçuk karakterimi canlandırdıysanız yavaş yavaş hikayeye girelim, ilerleyen bölümlerde de analiz yapmaya devam ederiz.