dünden kalma olduğumu anlamam geç olmadı. Yanımda bir not vardı. "Gitmem gerek. Seni Seviyorum"
Kimdi lan bu diye düşündüm ama hatırlayamadım her zamanki gibi. Banyoya girdim. Duşumu alıp çıktım. Üstümü başımı değiştirip takım elbisemi giydim. Kahvaltım aşağıda hazırdı. Kahvaltımı yapıp arabama doğru yola çıktım.

Arabama binip şirkete doğru geldiğimde O'nun yine şirketimin genel müdürüyle konuştuğunu gördüm. Burda ne işi vardı bilmiyorum ama iş içindir diye düşündüm. Gerçi benden habersiz iş konuşamazlardı zaten. Bunca zaman hiçbir kadını kıskanmamıştım.Ama galiba o
O'na karşı ilk kez bu kadar duygu yüklü bakmıştım.O benim rakip şirketimin patronuydu. Klagib olanın aksine kadındı.