-Kendini kaybetti masum, eline yüzüne vurmaya başladı çocuğun, ceplerindeki paraları aldı.10 gün su satsa kazanamayacağı para çocuğun cep harçlığıydı.
-Çocuk bağırdıkça kavga büyüdü, fakat bizim masum kadar cevval olamazdı o zengin sıpası.
-Ne olduysa oldu çocuk düşüp sandalyenin sivri kenarına kafasını vurdu. Yerde öylece kaldı.
Kafası kanamıştı ,Halil önemsemedi. Çocuğun gömleğini ceketini ayakkabılarını herşeyini çıkarıp kendisi giydi. Atletiyle baygın duran çocuğu hiç düşünmedi o an.

-Sanki naletin evinden kaçarkenki umursamamazlık ,o basit neşe yine vücudunu sarmıştı.
-Düşünmüyordu Yarını .Cebinde yine parası vardı, güzel elbiseleri vardı. Hikmetin aldığı kıyafetleri de bir çantaya doldurdu, eski püskü yırtık şeylerdi zaten. Tam çıkacaktı kulübeden. Birşey takıldı gözüne.