Cam kenarında duran kahverengi kanepede oturdum. istanbul'a hiç bu gözle bakmamıştım. Arabalardan çıkan korna sesleri, dükkan sahiplerinin bağırışları, konuşmalar...
+Hoş geldin oğlum
-Hoş buldum, nasılsınız?, dedim gülerek.
+iyiyim oğlum sağol otur şuraya, yorgun gibiydi. (ev işleri olsa gerek)
+Selin senden bahsetti, gerçekten çok teşekkür ederim.
(buraları geçiyorum klagib konuşmalar)
-Resimdeki kişi kim acaba?
Sessizlik. Yine geldi. istanbul'un gürültüsü içeriye girmiyodu. Selin'in gözleri dolmuştu, odadan çıktı.
+Kusura bakmayın. Selin bana babama bahsettim senden diyince.
-Selin'in babası da annesi de benim yıllardır. (onunda gözleri doldu. Kendimi öyle kötü hissettim ki) 5dakika nasıl geçti hala bilmiyorum. Selin ve annesi yok. içerde tek başıma oturup resimleri inceliyorum.
Gözüme köşede tozlanmış, çürümek üzere terk edilmiş bi gitar selam verdi. Yıllardır çalmıyodum. Dayanamayıp aldım elime. Zaten kimse yok odada. Hafiften kendim duyabileceğim şekilde çalmaya başladım Barış Akarsu'nun Aldırma şarkısını. Çalmamla Selin'in içeri girmesi bir oldu.
+Söyler misin, dedi gözlerime bakarak. Kıramadım.

https://youtu.be/tImDIcRL3I4