Devam beyler.

Annem ve babamın gece fısır fısır konuştuklarını duymuştum. iyi kulağım var. Benim hakkında konuştuklarını biliyorum. Yaptığım şeyin farkındaydım. Ve insanların bana artık nasıl davranacağını da anlamıştım. Fakat bir Türk olarak yapmam gereken şeyi yaptım. Öldürebileceğim kadar işgalci öldürüp kendi topraklarım üzerinde hayatta kalacaktım.

Sabah uyandığımda babam yine radyoyu dinliyordu. Radyoda Gaziantepte bulunan vatandaşların oluşturduğu bir değiş tokuş pazarı gibi bir yerin olduğu söyleniyordu. Ve bizim ihtiyacımız olan şey belliydi. Bol bol su. Elimizde fazla olan ve ihtiyacımız olmayan şey de belliydi. Fazlasıyla sağlık malzemesi. Tabi hepsini elden çıkarmamak lazım. Babamla oturup ne yapacağımızı planladık. Pazar yeri bize yakın değildi. Arabayla gitmemiz gerekiyordu. Yol üstünde bir benzinlik olması bizim için büyük bir şans teşkil ediyordu. Risk ortada belliydi. Arabamızı kaybedebilirdik. En önemlisi canımızı kaybedebilirdik.
Ben-Görünüşe göre bu pazar yerine baya gidip gelicez baba. Oraya yakın bir yere taşınmamız lazım.
Babam-Senin bir fikrin var mı? Hem şu an bulunduğumuz bölge çok sakin bir yer. Pazar yeri şehir merkezinin tam içinde.
Ben-Pazar yerine şimdi gitmemiz gerekmiyor. Elimizdeki suyla 5-6 gün idare edebiliriz. Arabayı alalım benzinliğe gidelim. Doldurabildiğimiz kadar bidonu benzinle dolduralım. Telsizler için elektriğe ihtiyacımız var. Komuta kontrol merkezi hala aktif mi değil mi görücez.

Kahvaltı yapıp 2 3 tane daha part atarım dostlarım.