Annemin cenaze töreni kalabalıktı. Babamın çevresi genişti. Geniş olsa ne yarar göstermelik geliyolardı.
Cenaze töreni bitti. Annemi kendi ellerimle toprağa emanet ettim. Zaman geçmiyodu. Hele o ilk 2 ay. Eda'yla bile görüşmedim kendimi kapattım babamın 2 yıl önce aldığı Eda'nın bilmediği bi dağ evine. Saçım, sakalım birbirine girmiş, pis kokuyorum. Evden markete, marketten eve...
Annemi kaybettikten 2 ay sonra telefonu ilk kez elime aldım adamakıllı. 742 Mesaj gelmişti sadece wp den. Hepsi de Eda'dan. Nerdesin, neden cevap vermiyosun klagib laflar.
Elimi yüzümü yıkadım, tıraşımı oldum. Evi tak zütürüyodu o ayrı bi mesele.
Evi temizlerken hocalara yazdırdığım bi anı defterim vardı onu gördüm. Tozlanmış, yıpranmış... ilk sayfasında şu kelimeler yazıyodu:
"Bazen yolunda gitmez işler şu hayatta. işte o anlarda şuna inan:
'Bir şey olmuyorsa, olmaması gerektiği içindir.'...