they call me alpha

her şey sende bitiyor, gerçekten. motivasyon çok önemli. neyi yaptığında mutlu oluyorsan, onu yap ve hayattaki amaçlarına son sürat git. yanılıyor muyum bilmiyorum ama bir şeyi başardığında içinde yaşama sevinci daha da artıyor. mesela geçen saha görevinde başarılı sayılırdım, o gün çok iyi hissediyordum.

değişme olayına gelirsek, bu başlığı okurken çoğu dişi değişimimi farketmişti. bakın beyler, genellikle dişiler farketti, anında hem de. ilk dönemler herkesin olduğu gibi çok iyiydi benim de. yakışıklı olmadığım için "çok coolsun" lafını bir bayan öğretmenimden, beni umursamayan kızlardan duydum. hatta yetişkin dişiler çok çabuk kavrıyorlar, analiz yetenekleri çok iyi. öğretmenimin, "tstark çok değişti ya bu aralar, bir şeyler oldu ona" dediğini gül gibi hatırlıyorum. başka sınıflardan dişilerin gözleri sürekli üstümdeydi, acizlikten mükemmeliğe gidiyordum. erkeklerden nadir duymuştum. ama geçenlerde "hiç değişmemişsin" lafını da işittim :D şimdi öyle sayılmaz aslında, yani fetret döneminde gibiyim.

demek istediğim, çevrende erkekler varsa değişimini anlasalar dahi kıskançlıklarından zor söylüyorlar, dişiler pat diye söylüyor. ayrıca dibine sırnaşanlardan da değiştini anlayabilirsin. ek olarak, çevren değiştiyse insanlar seni ilk kez tanıyorsa değiştiğini söylemesi tuhaf olur. yani önceki beta halini bilenlerle şimdiki halini görenler bunu demeli sana.

son olarak, insanlardan onay bekliyorsun. umursama, neden umursuyorsun ki? neden onlardan bir çift değişmişsin lafı duymak istiyorsun?