Devamı geliyor.

Telsizleri bulduğum iyi olmuştu. Belki ambulans hizmeti hala devam ediyordur diye düşündüm. Dışarıdan gelen ayak sesleri bu düşüncelerimi dağıttı. Bir kaç kürtçe mi arapça mı olduğunu bilmediğim kelime duydum. Noktanın önüne kadar geldiler. Hemen saklanmalıydım. Soyunma odalarının içindeki dolaplardan birinin içine girdim. Sığmayı başarmıştım. Kapının aralandığını duydum. Giydikleri botların parke zeminde çıkardığı sesi duyabiliyordum. 10 saniyelik bir sessizlik. Birisi bilgisayar odasına girdi. Bulunduğum odaya da birisi girdi. Bir teröristle aynı ortamdaydım. ilk kez onlara bu kadar yakındım. içinde olduğum dolabın karşısındaki dolabı açtı. Diğerlerinin bağırıp bu herife bir şeyler söylediklerini duydum. Bu teröristte bir şeyler söyleyip odadaki koltuğa uzandı. Silahını karşıdaki dolaba yaslamıştı. 30 dakika boyunca o dolabın içinde ecel terleri döktüm. Bir şeyler yapmalıydım. Diğerlerinin gittiğine oldukça emindim. Uyuyan teröristte 40 dakikadır uyuyordu. Dolabın aralığından karşıdaki silaha bakıyordum. Mutfağa gidip bir bıçak da alabilirdim daha sessiz olurdu. Veya hiçbir şey yapmayabilirdim. Teröristi bırakıp arkama bile bakmadan kaçabilirdim. Artık bir şey yapmalıydım. Kol kaslarım adrenalinle titriyordu. Dolabın kapağını açtım. Terörist 1 metre ötemde uyuyordu. Çok yavaş hareket etmeliydim. Odanın kapısına doğru hareket ettim. Uyanmamıştı. Bir mutfak kapısına bir de noktanın kapısına baktım. Bir an önce karar vermeliydim. Birisini öldürebilirmiydim? Söz konusu olan kişi bir teröristti belki daha önce bir Türk askerini öldürmüş bir terörist. Belki de ilerde onlarca Türk askerini öldürecek bir terörist. Mutfağa yöneldim hızlıca bir bıçak kaptım. Tekrar odaya girdim. Hala uyuyordu. Ve belkide bütün hayatımı değiştirecek o şeyi yaptım. Bıçağı hızla boğazını kesmek için kullandım. Ne olduğunu anlayamadan boğazına soluk borusuna kan dolmaya başladı. Hava girip çıkması gereken akciğerleri hızla kanla doluyordu. Kendi kanında boğuluyordu.