Kimse okumuyor galiba. Olsun dediğim gibi ben devam edeceğim yazmaya.

Kapıyı tekrar tıklatıp 'Eğer yaralandıysanız size yardım edebilirim ben sağlıkçıyım' diye bağırdım. 10 saniye geçmeden 'yaralanan yok kapımızın önünden git' diye bağırdıklarını duydum. insanlar daha ikinci günden komşularına sırtını dönmüştü bile. Tek tek kapıları dolaştım sadece 2 insan kapısını açtı. Kimse yaralanmamıştı kapısını açanlarda tersleyip kapıyı yüzüme kapamıştı zaten. Pek umursamadım. Binanın kapısına yöneldim ezan okunuyordu. Kapıyı açtım yüzüme doğru esen bir rüzgar hissettim sokakta yürüyen birkaç insan gördüm. Ellerinde bol bol poşetler vardı. Herkes kendi erzağını oluşturmakla meşguldü. Peki ya erzaklar bitince ne olacaktı? Daha herşey meçhuldü. ilk kez bir ezan sesi beni bu kadar rahatlatmıştı kendimi eski günlerdeki gibi hissetmiştim. 15 temmuz gelmişti aklıma sürekli okunan ezan sesi gelmişti aklıma. Ülkemiz önce bir darbeyle daha sonra da bir savaşla karşı karşıya gelmişti. Yerde bir sigara paketi gördüm hızlı davranıp sigara paketini aldım içinde bir kaç dal sigara kalmıştı. Yanımda çakmağım yoktu. Eve çıktım. Paketi masanın üstüne koydum. Yatağıma uzandım. Gece boyu uyumayınca uykusuz kalmıştım. 20 dk sonra uyuyakalmışım. Kapı sesiyle uyandım hava kararmıştı. Hemen kalkıp kapıya yöneldim. Annem kapının önündeydi.
Ben-Ne oldu Anne?
Annem-Baban dışarı çıktı oğlum arabayı kontrol edecekmiş.
Üstüme bir ceket geçirip kapıyı açtım.

Neyse zaten kimse okumuyor gibi ben de biraz dinlenem.