Boşluğa düşmüştüm, öylece bakakaldım. Melis sarılmayı bıraktı.Çok mutluydu, sevinçten havalara uçtuğunu buradan görebiliyordum. Artık vücudum boşluk halindeydi,ne içinde kalbim ne de beynim vardı.O boşluğu doldurmak adına o çiftin yanlarına gittim. Melis beni görünce
Melis:Sur? Bu ne hal? Ne oldu sana?
Orkun:Kim yaptı lan bunu sana?
Ben:Susun!
Derin bir sessizlik oldu, kimse konuşmadı. Benim bağırmamı ilk defa duyan Melis'in göz yaşlarının aktığını görebiliyordum. Melis'in gözlerinin içine bakıp
Ben:Senin için dayak yedim ben, sırf sana laf ettikleri için şu kan var ya şu kan, sırf kalbimdeki kişiye laf ettikleri için akıttım. Kalbimden geçen kanı! Peki sen? Sana saygı duyardım, beni koruyup kollamıştın. Sana gerektiği zaman ben sana yardıma koşmaz mıydım lan? Sırlarımı senle paylaşmaz mıydım? Sana Melis'e hissettiğim duyguları anlatmamış mıydım lan şerefsiz!
Orkun:Sur! Kendine gel,ne diyorsun sen?
Ben:Açık konuşmuyor muyum? He!
Orkun:Bak kız konuşamıyor senin yüzünden, nefes alamıyor lan kız!
Ben:Umurumda mı?
Bunu söylediğimde kendim bile şoka uğradım. Nasıl böyle bir şey diyebilirdim? Fakat artık ağzımdan çıkmıştı.
Orkun:Seni şurada dövmemem için defol git şuradan defol!
Ben:Hadi döv, dövsene!
Orkun kendini zor tuttuğunu görebiliyordum. Yaralı olmama acımış olmalı. aksi taktirde ağzımı burnumu kırardı. Kalbimdeki yaramı da görmüş olsaydı keşke, Melis'i yanına alıp zütürdü. Bende çimlerin üzerine yattım, gözlerimi kapattım.