Karamsar düşüncelere daldım, lise yıllarımı da hatırlamıyorum ki anasını satayım. Orkun'u zar zor hatırladım.iş yerinden izin aldım ve kendimi tekrar yatağa attım. Duvar saatine baktım, saat9'du.Yatmış bir vaziyette saatin çıkardığı sesi dinlemeye başladım.
-Tik,tak,tik,tak...
Uzun bir süre saati dinledim, hipnotize olmuş gibiydim, saate tekrar baktığımda 11'di.Şoka uğradım, zaman nasılda geçti. Anlamadım,hızlı bir şekilde üstümü değiştirdim. Evden çıktım, arabaya binmeme gerek olmadığını düşündüm. Hafif tempo ile parka doğru koşmaya başladım.

Parka geldiğimde çimde oynayan çocuklar, banta oturmuş konuşan annelerden başka bir şey göremiyordum.Çok yorulduğumdan dolayı bi bankta oturup dinlenmeye başladım. Parkta oynayan çocukları izleyince aklıma küçüklük anılarım canlanmaya başladı.

Furkan:Ebe suru ebeledim.
Ben:Ya off!,ayakkabımı bağlıyordum.
Furkan:Bana ne? Ebe sensin
Ben:Ya salak anlamıyor musun ebe ben değilim diyip furkana vurdum. Karnına vurmuştum tabi o zamanlar korkardım yüze vurmaya,az geriye gitti. Sonra sinirlenip bana sağdan yumruk attı. Yere düştüm, üzerime çıkıp yumruklamaya devam etti. Diğer çocuklar da etrafımızda sıfır oluşturup "Kavga! kavga!"diye bağırmaya başladılar. Benim burnum kanamaya başlamıştı fakat furkan durmuyordu aksine daha da sert vuruyordu ki,oradan bir çocuk geldi ve furkanı itti. Furkan üzerimden düştü. Sonra furkanı iten çocuk bana el uzattı. Elinden tutup çekti, sonra utanarak
Ben:Adın ne?
Çocuk:Orkun

Orkun:Lan uyansana!
Sarsıldım, ağzımdan salyalar akıyordu. Teyzeler bize bakıyordu ben de Orkun'a sakalı falan uzamış, güneş gözlüğü takmış, saçları ve sakalı hafif turuncu olmuş bir şekilde karşımdaydı.