Yıkımlarla geçen hayatım yine devam ediyordu. Neconun annesini Ayşe teyzeyi köylerine defnetmiştik. Babası iş yerinden yıllık iznine ayrılıp Necoyla beraber köye gitmişlerdi. Artık Neco da yoktu yanımda. Arıyordum onu ara ara konuşamıyordu hala. Cidden bazı olaylar bizi olgunlaştırıyor değiştiriyor veya farklı biri yapıyordu aman neyse sonuçta benzer şeyler değiller miydi? Didemle aramız günden güne samimileşiyordu. Yeri gitgide büyüyordu içimde. Ama bilmiyorum bi gariplik vardı bu kızda. Bazen bazı hareketlerine anlam veremiyordum. Konuşma sırasında kalıp beni izliyordu sadece. Susup kalıyorduk ikimizde. Bu durumu çok sevmiyordum. Suskunluklarla aram son zamanlarda iyi değildi belki de ondan belki de bu durum rahatsız ettiği içindi. Farklı birşeyler olsun diye düşünüyordum artık. Farklı şeyler arıyordum kendi içimde. Diyorum bu saatten sonra hayatım kayıplar içinde mi olacak sürekli? Acaba bizimkilerden biri daha ayrılır mı hayatımdan? Ya da sırada ki kim? Gibi girdaplara giriyordum biliyorum saçma bir duygu. En yakın arkadaşının annesiyle sevgilini kaybetikten sonra insan mantıklı duygulara sahip olamıyordu zaten. Ailemle aram pek de iyi değildi o aralar. Dersler hayata tutunmamı sağlayan şeylerdi. Bilmiyorum nasıl oldu ama hani bazı kayıplardan sonra bazı şeylere daha çok yükleniriz. Sanki onlar bizi hayata tutan dallar oluverirler bi anda. Ben sigaranın yanında dersleri seçmiştim belki de. Ama kalan az zamanımda yetişemeyeceğini farketmek çok zor olmamıştı. Deneme sınavlarım berbat geliyor ve sınava 1 aydan az bi süre kalmıştı. Size diğer arkadaşlarımdan bahsetmedim pek bu zamana kadar. Onlarla görüşüyordum sık sık gerek kimisiyle ders için kimisiyle de evde o dersin verdiği ağırlığı hafifletmek amacıyla. O sene sınav 27 martta olacaktı. Yanlış hatırlamıyorsam martın ilk cumartesisiydi yine. Kahvaltımı yapıp dershane hazırlığı içerisindeydim. Didem mesaj atmıştı “günaydın. Geliyorsun demi derse” saçma bi mesajtı. Son zamanlarda olanlara rağmen dersleri ekmeyen biriydim zaten acaba ne oldu da böyle demişti.”Evet noldu?” “ Dershanede konuşuruz ya çok önemli değil” önemliydi be abicim işte yoksa neden yazasın bana böyle değişik bi şekilde. Zaten bu arkadaşlarınızın çok önemli değil cümlesinin altında her zaman bi taklar yatıyordu. Kimden bu mesajı alsam bazen hayat memat meselesine kadar gittiği oluyordu. Neyse hazırlanıp çıktım dershaneye. 2. teneffüste yanıma gelmişti. O bi üst sınıftaydı benden daha iyiydi yani dersleri. Napıyorsun nasılsın fasıllarından sonra biraz çekinerekten çıkışta işimin olup olmadığını sordu. Anlamsız gelmişti çekinmesi sonuçta ilk defa sormuyordu. Vardı birşeyler ama ne olduğunu anlayamıyordum. O an aklıma acaba sen de mi gideceksin be yoksa diye düşünüyordum elinde olmayan sebeplerden. Ders çıkışı geldi yanıma tekrardan işte. Şuraya gidelim mi hem Türk kahvesini çok iyi yapıyorlarmış gibi fasıllardan sonra beni aldığı gibi zütürdü dediği yere. Yolda susuyorduk ikimizde. Korkuyordum fırtına öncesi sessizlik olmasından. Ama saçmalama gibisinden düşüncelerle kafamı oyalamaya çalışıyordum. Kahvelerimizi söyledikten sonra dersleri sordu bana işte sınavların nasıl olduğunu falan. Salak mı lan bu kız diyordum içimden zaten konuşuyorduk mesajla bu konuları. “Didem ne oldu” diyerekten o açamadığı konuya ben sokmaya zorladım onu. “Bilmiyorum nasıl söylenir bu 4 aydır tanıyorum seni sadece. Ama sanki yıllarca beklediğim aradığım kişiyi bulmuş gibiyim. ilk başta böyle birşeyin mantıksız olduğunu defalarca düşündüm. Ama seni gördüğüm her yerde bu düşüncelerim tekrardan oluşuyordu. Sonra benimle ilgilendin. Belki de sadece arkadaş arıyordun kendine ama ben duygularıma hakim olamıyordum. Farkındaysan bu zamana kadar sana biirnden bahsetmedim erkek olarak. Ben tüm olaylarına rağmen senden hoşlanıyorum işte.” gibisinden laflar söylemişti o gün. Ben böyle birşeyi beklemiyordum demiştim ya daha çok kayıpla sonuçlanacak bir mesele bekliyordum. Donup kalmıştım zaten konuşmanın ilerleyişinden belliydi sonunun buralara geleceği. Didemi demiştim ya o zamana kadar hiç o gözle bakmamıştım hani ama iyi değildiğini de inkar edemem diye. O masada kendimden beklemediğim bi hareket yapmıştım ellerinden tutup sanırım ben de diyebilmiştim sadece. Içimde Ceren’e ihanet ettiğimi düşünüyordum masadan kalktığımda..