BÖLÜM 4 ||
Bunlar "millet" kelimesini kullanmaktan şiddetle çekinirler. "Halk", hatta "yığın" derler. Milleti tutmak fikrinin "milliyetçilik" diye adlanacağından korkarlar.  Samimi olmadıkları her tür davranışlarından bellidir. Tarihi tahrif ederler. istatistik uydururlar.  Komünizm'in her yerde ezilmesini tavsiye eden Atatürk'ü solcu gösterecek kadar yüzsüzleşirler. "Turancılık" ülküsü Rusya'yı istihdaf ediyor diye cephe alırlar. Bütün dünyanın birleşeceğini kabul ederler de bütün Türklerin birleşmesine hayal diye bakarlar. Hâlâ Moskof ordularının işgali altındaki Doğu Almanya, Polonya gibi anti sosyalist imparatorlukların o son merhaledeki kalkınmayı nasıl sağladıklarını açıklayamazlar. Hele yüz binlerce insanın ölümü göze alarak sosyalist cennetinden niçin kaçtığı sorusuna cevap veremezler.  Rusya'nın ve Çin'in, milyonlarca insanı feda etmek pahasına yaptıkları iktisadî kalkınmayı Türkiye'de de uygulamak isterler. Tabii Türk milleti için değil, Türk halkı adına... Aşırı solcular millî kültürden yoksun, çoğu komplekslerin şekillendirdiği ve bir haylisi yabancı kanı taşıyan gülünç ve iğrenç yaratıklardır. Çığlıkları, millî değerlere saldırmaları hep görevlerini yapmak içindir. Milletler kalkınıp şuurlandıkça yok olup gideceklerdir. Dezenfekte edilen yerdeki sağlık düşmanı böceklerin yok oluşu gibi.  Onlar şimdi komünizmdeki çatlakların acısını duyan; Moskova, Pekin ve Belgrat gibi üçe bölünmenin şaşkınlığı içinde mezbuhane son debelenişlerini yapan zavallılardır. Yalnız bataklıklarda üreyen sülükler gibi, sefalet bataklıkları kurutulunca yok olacaklardır. -Hüseyin Nihal Atsız 
ÖTÜKEN, 10 Haziran 1965, Sayı: 19