2-3 dakika sonra, arka taraftan yoklama kağıtlarını uzattılar. baktığımda adımın orada yazmadığını farkettim, belki de hoca bu yüzden beni çağırmıştı. biraz daha rahatlamıştım.

15 dakika sonra ara verdik. düşünceli ve ağır adımlarla öğretim üyelerinin ofislerinin bulunduğu kısma yürüdüm. “özlem gözcü”, bulmam gereken isim buydu. soyismi ne kadar da ilginçti, “gözcü”. zihnim ikiye bölünmüştü, “mert, artık kafayı yedin kendine çeki düzen ver” diyordu bir yanım. ama diğer yanım da “bunların hepsinin bir anlamı olmalı, dikkat et” diyordu . bu kavga sürüp giderken odayı buldum. tam kapıyı açacakken sarışın bir kız kapıyı açtı (fotoğraftakine çok benzer)

ve bana gülümseyerek bakıp hızla çıktı. ben de kapıyı çalarak içeri girdim.

+ merhaba hocam, ben mert, son derste yanınıza çağırmıştınız.
- evet mert’cim, gel otur. biraz gergin gibisin?
+ galiba öyleyim. hocam siz sanırım yoklamada ismimi görmeyince çağırdınız beni, yanlış mıyım?
- evet ve hayır.
+ efendim?
- yani evet ama sadece onun için değil.