Buraları biraz atlamayı düşündüm zaten çok geçmeden başıma böyle bi olay geleceğini kestirmek zor değildi buraya kadar yazdıklarımda. Onu gördükten 13 gün sonrasıydı. Aralığın 3ü. Cerenden pek haber alamıyordum son günlerde oysa ışın tedavisi de alınmayacaktı doktor güya kan değerlerinin düşük çıktığını ve bir süre ertelemesi gerektiğini falan söylemiş ona en son öyle demişti. Detay sormak yoktu hatırladığınız üzere. O gün bu kurala uyamadım ve sormuştum cevabı ağır olmuştu biraz. “Ben zaten yeterince bunlarla ilgili şey düşünüyorum sen düşüncelerimin bianlık kaybolmasına yol açan adamsın nasıl olurda bana bu düşünceleri tekrar yaşatacak şeyler sormaya çalışırsın.” cevabımı almıştım pek bişe diyeemedim işte özür dileme fasıllarından sonra da pek konuşamadık. Pişmanlık duymuştum o an verdiği cevap içime oturmuştu. Her ne kadar bunu koonuşmalara yansıtmıyor olsam da bilirsiniz işte içten içe o pişmanlığım artıyordu. Aramak istedim onu o an aralarımıza giren zamana inat. Aradığımda ulaşılamıyor cevabını almıştım beklemediğim bi şekilde. Zaten aradan çok geçmemişti ki babası aramıştı. Kurduğu cümle hala dün gibi aklımda. “Emre kaybettik aslanım can parçamızı kaybettik. Yarın sabaha kızımı getiriyorum oraya Emre onu uğurlamaya getiriyorum doğduğu yere. Yanımda ol aslanım bu bu zamana kadar ki herşeyden... ” konuşamamıştı kapatmıştı sonrasındaysa. Yakın olduğunuz birini kaybettiğinde inanmıyorsunuz ilk başta. Kötü bi şaka olduğunu düşünüyorsunuz böyle bi konuda şaka yapılmayacağını bilmenize rağmen. Hani bıçak saplandığında da ilk hissetmiyorsun sonra bas bas bağırıyor demiştim ya.Bu da öyle birşeydi sanırım. Ilk başta mal gibi bakındığımı hatırlıyorum sonrasındaysa da gözlerimi açtığımda annemin başında dikildiğini gördüm. Bayılmışım sanırım kansız olan bünyeme ağır gelmiş. Nasıl gelmesin ki aradan 4 yıl geçmesine rağmen hala içimde birşeyler yanarken. Annemler de öğrenmiş durumu sayıklamışım sanırım bayıldığım o sıra “nasıl bırakıp gidersin” gibisinden şeyleri. Kalbinize saplanmış gibiydi bu sefer bıçak. Evin içinde derin bi sessizlik hakimdi. Nasıl konuşacaklardı ki şimdi düşünüyorum da. Ölenle olana yapacak bişey yok lafını kullanırız ya bazen. O durumu yaşamak cidden farklı bi durummuş yaşamadan anldıbını anlamıyorsunuz. Elinizden onu geri getirmek için birşey gelmediğini o çaresizliği hissetmeden anlamıyorsunuz işte. Sabahına kadar onların evinde hüzünlü bi telaş vardı. Nasıl defnedileceğine dair haberi alıp erkenden gelen akrabalarıyla yakın komşularıyla konuşmalar dönüyordu. Bense merdivenlerinde oturmuş sadece sigara yakıp içiyordum birini söndürüp diğerini yakıyordum. Neco gelmişti yanıma o gece diğer arkadaşlarda gelmişti ama onları zorla eve göndermeyi başardım neconun yanımda olduğunu bahane ederekten..