Bir hafta evde belim sargılı yatma kısmını unutmayalım tabi.Bu süre zarfındaysa bol bol kitap okuyarak geçirdim. Kitap okumayı seviyordum ama ezberim berbat bi şekildeydi. Okuduğum kitabın isimlerini bile zor anımsıyordum. illa içlerinden kesit verdiklerinde anlayabiliyordum okuduğum kitaplardan birinin olduğunu.Bir yandan da buluşmamıza 6 gün kalmıştı büyük gün geliyordu. Ceren 2. tedavisini almıştı o gün. Ara ara fotoğraflarını attı.Eve gelen giden çok olmuştu her ne kadar çoğu kişiden bahsetmesem de sevdiğimiz insanlar sevildiğimiz çevre genişti. Gelenler arasında sadece Didem şaşırtmıştı beni ama o da bizim sınıftan lan amcık beyinli deyip geri düşünceleri daha oluşturmadan şutlamıştım. Günler birbirni kovaladı ve buluşma akşdıbına gelmiştik. Babam cebime yeterince parayı koyduktan sonra otobüse bindirdi beni ve geri evin yolunu tutmuştu. Heyacan vardı içimde ama bu sefer güzel bi duyguydu. Onu görecektim uzun 1 ayın ardından. Onun yanında olacaktım ilk defa tedavi başladıktan sonra. Gözlerinde kaybedecektim yine kendimi. Tekrardan yitirecektim düşüncelerimi bakışlarında.Ama unuttuğum birşey vardı. Tedavi onu her ne kadar iyileştirecek olsa da bi çok şeyini alacaktı araştırdıklarımdan öğrendiğim kadarıyla.