Evden yine arkadaşlarla buluşmak için dışarı atmıştım kendimi. Cebimde 20 lira vardı o zamanın parasıyla günü kurtaracak tiptendi. Dolmuş beklemek için yol kenarında duruyorken bi sesle irkilmiştim. "Çaat". Ardından acı bi çığlık sesi kaplamıştı caddeyi. Koşarak olayın olduğu yere gittim. Gördüklerim karşısında napacağımı bilemez haldeydim.Çocukluk aşkım olan Hande yerde kan gölüne dönmüş birikintinin içinde yatıyordu. Ortalıkta sesler çoğalıyordu."Ambulans arayın. Yok mu arayan birisi. Vah vah yazık olmuş gencecik kızdı.". Telefonu çıkarıp ben de aramıştım ama daha büyük bi sıkıntı vardı konuşamıyordum. Sesim çıkmıyordu. içimde bağrışlar kopuyordu ama dışarıya tek bi ses bile çıkaramıyordum..
Nükleer alarm sesiyle bi anda kendimi yatakta buldum tekrardan. O an ne olduğuna anlam veremedim tabi ilk başta. Sonra derin bi oh çektim ve yataktan kendimi attım. Ders saatime daha bir buçuk saatten fazla vardı. Bugün önemli bi gündü öyle olması gerekiyordu galiba insanın sevgilisinin doğum günü olunca önemli günden sayılırdı. Benimse o an tek derdim paraydı. Babamların odasına gittiğimde hala yatıyorlardı. Acaba nasıl kaldırıp isterim bi ton küfür yemeden diye plan yaparken en son zaten her türlü küfürü duyacağımı düşünüp "BABAAAAA"diye bağırmaya başladım. Ne var lan gibik bakışıyla kafasını kaldırarak bana baktı.Tam hatırlamıyorum da okulla ilgili şeyleri bahane ederek istemiştim şaşırtıcı bi şekilde direk vermişti. Sanırım rüyasında kendini hayalindeki çiftlikte gördü yine normal hayattaki durumunu anlık da olsa unutturdu o şeyle verdi. Hazırlanıp çıktım evden. Parayı bulmanın verdiği bi rahatlama vardı içimde. işte dolmuşa binip vardık okula. Salıydı günlerden ve öyle toplanma gibi birşeyimiz olmadığından direk binadan içeri attım kendimi. Lise 4 olduğumuz için okulda ağırlığımız da vardı. Verilen selamları aldıktan sonra sınıfta buldum kendimi. Bugün okul nasıl geçecek diye düşünürken içeriye Candan hocanın "günaydın çocuklar" sesiyle girmesiyle kendime geldim. Candan hoca çok iyi bi hocaydı. Matematiğe aşk eden biriydi. ilk başta fiziğiyle sonra insanlığıyla yapmıştı bunu. 37 yaşında kocasını kaybetmiş birinin aksine çok sevecen hayata sarılmış birisiydi.Öyle böyle derken bi ders bitti diğeri başladı o da bitti en son son derste buldum kendimi işte. Çıkardım telefonu "Aşkım saat 4te yanındayım" yazdım yolladım. O gün bilerek çok yazmamıştım işte klagib hani unutmuş gibi yapma çabaları sanki bilmiyordu onunla ilgili planlar için bilerek yapmadığımı. Ha aşkımdan bahsedeyim biraz. Yeşil gözleriyle tanışmıştım ilk. Siyah saçlarının kokusuyla bağladı beni. Boyu 1.75 falandı. Aramızda 5 cm vardı işte sadece.O biraz inekti sanırım fen lisesindeydi. Bense orta halli bi öğretmen lisesinde. Neyse son derste gırgır şamata yaparken zilin çalmasıyla fırladım yerimden. Daha önceden ayarladığım arkadaşlarını aradım bizim arkadaşları aradım en son da bizim klagib mekanımızı aradım herşey hazırdı işte kısa kesmek gerekirse. Atladım dolmuşa okullarına doğru gidiyordum.