Tabi bunlar yaşanırken bir yandan da Sinanla birlikte akşamları sokakta oynardık. Abilerle yaptığımız maçlarda az mı canımız yandı. Pis burunu dayayıp yüzümüzü biçerlerdi. Ama olsun ben bundan şikayetçi değilim. Çünkü onlar iyi oynuyordu. Daha doğrusu biz öyle zannediyorduk.

Sokakta oynarken yapmayı en çok sevdiğim şey birilerini dışlamak oluyordu. Karşı komşumuzun çocuğunu ve karşı apartmandan bir kızı hep dışlardık. Bunlar da huur çocukluğu yapmak için saklambaçta yerlerimizi falan söylerlerdi. Sonra aşağı geldiklerinde döverdik. Tabiki kızı biz dövmüyorduk. Sinanın ablası ve bizim alt komşunun kızı dövüyordu. Sinan, ablası, alt komşunun kızı ve ben oyunları yöneten 4 kişiydik. Hatta bizim olmadığımız oyun oynanmazdı. Neden bilmiyorum ama herkes bizimle oynamak isterdi. Değişik bir şey de yapmıyorduk. Sadece her çocuk gibi hayal güçlerimizi kullanıyorduk.