bi izin günü yine gittim internet cafeye ella'ya mail atmaya, bi baktıysam benimki tak gibi ingilizcesiyle türkiyeye geliyorum yazmasın mı?

ilk otuz saniye sevinçten ne yapacağımı bilemeyip kola söyledim, ekrana böyle yüzümde kocaman bi gülümsemeyle bakıyorum falan

kola geldi diktim kafaya, biraz kendime geldim düşüncelerim berraklaştı falan, sevinç de yerini ufaktan endişeye bırakmaya başladı o ara

bazı şeyler hayalken çok güzel, gerçekleşme ihtimali doğduğu anda ekşiyip tazeliğini lezzetini yitiriyo, bu ilişki de benim için öyle oldu

ama bu öyle heyecanı kaçar falan tarzı romantik bir endişe değil, direkt ayı gibi ulan ya tipimi beğenmezse diye tribe girdim ben

bi taraftan üzülüyorum bi yandan da “olm onlar zaten esmer erkek seviyo, esmere hasretler” diye bin yıllık yalanlarda şifa arıyorum