Bahar benim için uzunca bi süre sır olarak kalmaya devam etti. Gizemini çözemedim. Ama artık eskisi gibi buhranlara girip yanıp dönüp ağlamıyodum. Hemen kişiliğimi kaybedip yok olmuyodum. Tamam ilk gördüğümde hayatımın büyük darbelerinden birini daha yaşayıp dizlerim üstüne çöktüm. Ama sağlam vurmuştu amk. Yapabileceğim bişey yoktu. Günler geçtikçe daha çabuk toparlayabiliyodum kendimi. Öyle de oldu. Baharın mevzusunu kapatıp bahsettiğim mottoyu düşündüm. Eğer ki bu kaderse ve baharda benim kaderimdeyse bişey yapmama gerek kalmayacak. Bazı şeyler gerçekleştikten sonra bahar tekrar karşıma çıkacak. Herşeyin bi zamanı var diyodum kendi kendime. Aramayı bırakmıştım. Tamamen işime odaklanmıştım. Zaten yapılacak daha iyi bişeyimde yoktu. O sıra istanbuldaki iş üzerinde biliyosunuz lojistiği falanda halletmiştik diye. Artık proje fiiliyata geçti. Yavaş yavaş işte temeller falan atıldı. inşaata başlandı. Gayet güzel paralı bi iş için tıkır tıkır çalışılıyo. inşaat işi tıpkı sanayiye araba bırakmak gibidir beyler. Sanayiye araba bıraktığınız zaman arabanızın başında durmanız gerekir .Eğer ki sağlam yapılmasını istiyosanız. işlerin hepsini kontrol etmeniz gerekir. Çünkü durmazsanız usta sen şu boyayı vur pasta cilayı hallet bana ne zaman gel diyosan geliyim hadi taşşanı yerim diyip çıkarsanız, o dayı sizin internetten falan sipariş edip getirttiğiniz o aküyü ordan çıkarır alır. ruhunuz bile duymaz. Sonra gidip adama ver la akümü de diyemezsin. Diyenler oldu çünkü bizim arkadaşlardan. Adamları demir anahtarla dövdüler amk. Olum insan insana anahtarla vurur mu lan. Koca bicon anahtarı amınskim. kafaya indirmişler bunun. Sağ taraftan kafası am gibi yarılmış. Bi geldi ki yavrum dört köşeden sarmışlar. mortal kombattaki reydına dönmüş. Bizim uşaklar güle güle ölüyo amk. Kafasının dört yanına tuvalet arkası yazılar yazdıydık.