sene 2002 beyler. Okuldan eve geldim. Her zamanki gibi üstümü değiştirip sokağa çıkıcam her akşam mahalle maçı yaptığımız dönemler. Annem ekmek arası birşeyler hazırlıyo dışarda acıkınca yemem için velhasıl kelam dışarı çıktım ayakkabılarımı giydim dış kapıya doğru merdivenlerden inerken elif abla ile karşılaştım. elif abla 1.70 boylarında hafif balık etli renkli gözlü kısaca bizim mahallemizin en güzel ablasıdır. elif abla ağlar bir halde apartmana girdi. meraklandım ercan abi ile mi tartıştılar acaba diye. ercan abide dalyan gibi delikanlı bir abimiz aynı zamanda elif ablanın yıllardır sevgilisi. Ercan abi kahveci diye vermediler kızı. Elif ablayı öyle ağlayarak apartmana girdiğini görünce anlamıştım bir şeylerin taka saracağını.

Meğer o gün Elif ablayı başkasına vermişler. Ercan abinin kahvesine doğru koştum haberi vermek için. Kahve kapalıydı. Çevrede kimse yoktu. Ercan abiye haber çoktan gitmiş. Fırtına öncesi sessizlik derken tak bir haber daha. Aynı gün Ercan abinin babası trafik kazasında ölmüş. Neyse kısa kesiyim. Ercan abiyi o günden sonra hiç görmedim. Kahvesi de hep kapalı kaldı.

Elif abla da bu zaman diliminde evlenip ayrıldı. Kocasından dayak yemiş mahalleye dönmüştü. Ercan abi Bunu duyunca gece vakti Adamı dayaktan öldürmüş. 18 yıl hapis cezası aldı. 6 yıl yattı sonra dayanamayıp asmış kendisini. Hapishanedeki yatağının yastığının altına ufak bi not bırakmış;
"Elif'im sakın üzülme. Sakın suçluluk hissetme. Çünkü beni boğan şey ip olmayacak, ben zaten benden önce sana başkası dokunduğunda ölmüştüm."

Elif abla o günden sonra kimseyle evlenmedi beyler. 2 yıl önce de kanserden vefaat etti zaten.

Ve bugün Ercan abiyi son görüşümün üzerinden tam 14 sene geçti. Mekanı cennet olsun. Umarım öbür tarafta Elif ablaya kavuşmuştur..