Aslında mutlu olmuştum. Red etmemişti . Hoş kızdı Duygu . Saat 15:30 sularıydı . Starbucks'tan kahvemi aldım , sahile indim . Duygu'yu bekliyordum . Yine uzaklara dalmışken , arkamdan omzuma bir çift el dokundu. En son bu şey olduğunda gözümü hastahanede açmıştım . Yine aynı şey olmayacaktı. Arkama döner dönmez bir koydum . Yalan tabi dıbına koyayım. Arkamı hafifçe döndüm . Duygu idi .

Duygu:D. Ben:B

D= Vayy hem çağır hemde bana alma kahve hee ? Yazıklar olsun ( gülerek)
B= Ya şey ben , sen nasıl seversin bilemedim ondan yani . Hoşgeldin .
D= Hoşbulduk . Hadi gidelim bende istiyorum .
B= Hadi bakalım .

Kahvemizi almıştık tekrardan . Sahile doğru indik . Yürümeye başladık . Bana o gün neden o halde olduğumu sordu . Başladım anlatmaya . Bizde biter mı geçmiş ? Bitmez elbette saat 20:00 olmuş ben hala anlatıyorum . O hala pür dikkat dinliyor beni.

En sonunda saate baktım .
Duygu:D. Ben:B

B= Ooo saat 8 olmuş ya . Ve biz sadece benden konuştuk .
D= Ben ben , ne diyeceğimi bilmiyorum , zor şeyler atlatmışsın gerçekten . Ama şimdi ayaktasın buna da şükür . Ya aslında benim hayatım bu kadar aksiyonlu değil . Normal , standart bir insanım. Yani senin ki gibi üstünden romanlar yazılacak bir hayatım yok .
B= Biliyor musun olmaması daha iyi .