Hayvan mutluydum. Biraz fazla yavşadım ama az bile yavşadım. Yani az bile fazla yavşadım. O gece bir santim uyuduysam şerefsize bağlıycam…
Ertesi gün “Taksit 4”ü ödeyemedim. Parasız pasaportsuzdum. Çaldırmalık kontörümle sokaklarda yapayalnız gezindim. Kadın olsam bileziklerimi satıcak konumdaydım. Onun yerine çok ters kalmasına rağmen BEKO’mun önünden geçtim. Ama kesmedi. Beni daha kötü yaptı. Yarınsı, kesin “Taksit no 4”ü domalmalıydım. Ara açılıyodu. Belki bi gün arayla gittiğimde beni tanımıycaktı bile.
Devrisi gün geldi. Yine fukaralık... Kredi kartımdan borçlanma yetkisi istedim. Önümü de göriyim diye bi kaç taksitlik para kaldırdım. Bu parayla “Taksit no 7”ye kadar giderdim şerefsizim. Bu kez dükkanda maksimum oyalanma stratejisi izledim. Artık alışmıştım da. Cebimde babalar gibi 4. taksitimle ön kapıdan girişimi gerçekleştirdim. Bol sarışın, “Ooooo nerdesiniz beyfendi, az kalsın haciz yollıycaktık” yaptı. Ağzımla müzik yaparak cebimdeki “4”ü ağır bi şovla çıkardım. “Taksit no 4 hizmetinizde” dedim. Bu gece de yataklık düşünceler edinmiştim…