Çağla'ya herşeyi anlattım o an .Ağlamaya başladı. Ben ise onun beni sevebilecegini hala düşünmüyordum . Düşünemiyordum . Sarıldım ona . Sakinleştirmeye çalıştım. Bittiğini söyledim ona . Bitmesede zamanla biteceğini , hiç daha fazla üzülmeye gerek olmadığını söyledim .

Hala ağlıyordu. Bir an kendine çeki düzen verdi ve " o zaman yapmassak pişman olacağımız şeyleri yapmanın vakti geldi" dedi ve dudagima yapıştı.

Geri çekildim , hafifçe ittim onu . Neden böyle yapıyorsun diye bağırdı. Tek kelime dahi etmedim , evden çıktım ...