4 şubat 2011

Zaman hızlı geçiyordu.

Bulaşıktan, çıraklığa geçmiştim. Ustaların elinin altındaydım hep. Her işe koşuyor, her işi yapıyordum. inat ettim, yapacağım bu işi başka yolu yok.

2-3 günde bir mahallenin çocuklarıyla takılıyoruz akşamları. Makara, gırgır şamata.

Dayım, sürekli şehir dışında olurdu.
Bir gün geldi, güven dedi alışverişe gidiyoruz. Janti giyinelim.
Dedim dayı n'oldu.

E evlilik yaşım geldi geçiyor. Kız istemeye gidicez yarın.

Hem üzülmüş, hem sevinmiştim. Tamam dayı dedim.

Gittik, dayım takım çekti. San ki adama özel üretmişler. Bir takım bir insan evladına bu kadar yakışabilirdi.

Ben takım sevmezdim, sportif ama koyu renkli kıyafetler aldık bana da. Ertesi gün akşam erken çıkmak için işten izinde aldım.

e dedim tamam bu iş.

• Dayım damat oluyor, sırada bana geliyor. Ahaha*