Yolda giderken aklımdan bin bir türlü soru geçiyordu. Şimdi gitsek baksak iki gün sonra kazma kürekle girer zengin oluruz... Sonra bu sefil hayattan kurtulurum derken madene vardık. Girisinde çökme tehlikesi diye bir tabela asılıydı ama kolonlar çok sağlam duruyordu. ilk önce Burak biraz Yusuf Yusuf çekmeye başladı.

Burak: beyler hadi güldük eğlendik yeter gidelim başka bı iş buluruz hadi.

Ben: olm mal mısın buraya kadar geldik bakmadan gitmem ben

Burak: yav senin kafanı gibeyim hadi gir önden dedi ve ben girdim. içerisi biraz puslu gibiydi ama çok kötü değildi. anlamamıştım neden terketmişti burayı madenciler. baya bı indikten sonra

Taha: beyler bı ses duydum lan!!

Ben: fare falandır dedim.

Burak: tamam lan yeter ben çıkıyorum dedi tam çıkışa vardık kocaman bı fare çıktı bizimkiler hemen korkudan iki yana ayrıldı.

Ben: lan aq malları faredir demiştim demi size

Taha: sus giberim belanı yürü dedi

biz tam ayrılırken madenden bı rüzgar sırtımı gıdıklamaya başladı. ben tabi aldırış etmedim ve o gün de sokakta kaldık