Okulda popilaritem yüksek değildi lakin düşükte değildi . O her ortamda bulunmayan ama bulunduğu ortamda asla siritmayan elemanlar vardır ya , biri de bendim .

Babamla muhabbetimi iyice kesmiştim . O gün okula gittim , herkes acınası gözlerle bana bakıyordu . Aldırış etmiyordum . Normalde en arkada otururdum . Ama birşeylerin değişmesi gerektiğini anlamıştım . Hayatımın kırılma noktası olmuştu annemin vefatı. Artık düşünüyordum .

Her liseli olgun bir birey olduğunu sanarak geçirir ergenliğini , belki bende öyle bir düşünce içinde sürükleniyordum . Belki de gerçekten birşeyleri kavramıştım artık. Değişmeye karar vermiştim . Ama kimseyle konuşamıyordum artık . Sanki utanç verici bir durummuş gibi utanıyordum annesizlikten . Aptalcaydi ama bilmiyordum ...