PART 11;

Bembeyaz teni ve sadece kırmızı rujuyla bile kalbimi almasını biliyordu. Gözlerimi ondan alamıyordum resmen amk.

B:Hoşgeldin Ceren

C:Cok beklettimmi ya kusura bakma :(

B: Yok ya önemli değil gidelim mi ?

C:Olur gidelim.
Caddeye doğru indik. Bitane dolmuş çevirdim. Ankaralılar bilebilir Çamlıca cafeyi. Kendi halinde biyerdir. Bu arada parayı ablamdan aldım. Babam ona ekmek parası bırakıyodu aylık. Ablamda kırmadı beni sağolsun. Dolmuşta giderken her zamanki gibi Müslüm Baba yı açtım. Bi yandan da gözüm kulagım Cerendeydi.

Çamlıca cafeye yaklaşınca müsait yerde dedim. ilk Cerene yol verdim. Sonra da ben indim. Cafeye yürüyene kadar konuştuk.
C: Eren nerden aklına geldi kahve içmek ya :D

B:Ya o gün bana yaptıgın pansumanın hediyesi olarak düşün.

C:Öyle olsun bakalım

dedi ve gülümsedi. Cafeye girdik. Garson geldi. Ne istedigimiz sordu. Portakallı ördek dedim diyemicem cafe sonucta amk. 2 kahve istedik biri sade biri orta yanınada bolca çikolata olsun dedim. Kahveleri içerken aklıma bişey geldi;

Benim hayallerim yavaş yavaş gerçek mi oluyodu ? Yoksa Ceren sadece ricamı kırmamak için mi kabul etmişti öğrenmem gerekiyodu.