Eylül'ün kabul etmeyeceğini bile bile "Özür Dilerim" diye bir mesaj atıp kapattım telefonu.
Minibüsten indim, apartmanlarının önüne geldim.
Bir mesaj attım "Dışarıya çık" diye.
Perdenin altından baktı, görmediğimi sandı fakat görmüştüm.
Pek takmadı,5 dakika sonra bir mesaj daha attım.
Yine takmadı.
5 dakika aralıklarla yazdığım 3.mesajımın ardından "Git artık hava soğuk" diye bir mesaj attı.
Hâlâ beni umursuyor olmasına sevinmiştim fakat bu bana yetmezdi, gerekirse klişe olmasına rağmen kapısının önünde yatardım.

Saat 11'e geliyordu.
Ben de tam pencerelerinin karşısındaki banka oturdum, zaten gelen geçen yoktu sakin bir sokaktı.
Çıkardım kulaklığı telefonu kitabı, yerleştim iyice oraya.

Yine Neşet Ertaş, yine bekliyorum, yine bir kitap var elimde.
Alıştık artık böyle aşk işlerine fakat Eylülüm sanki biraz fazla naz yapıyordu.
Onun için naz çekmeye de alışırdım sorun değil.