nereden geldik nereye gidiyoruz

Vaktiyle yarım kalan bir hikayem vardı. Takip eden arkadaşlardan özür dilerim.
Nasipse bu sefer tamamlayacağım.

Öncelikle onubunubirakta olarak kendimi tanıtayım, yaş çeyrek asırı geçti, hayat ülkem standartlarında benim için ne zenginim nede muhtaç. Memlekette başlayıp istanbul da devam eden bir yaşam sahibiyim. Fiziki olarak şuan boy 1.80 göz yeşil göz sarışın saçlar ırsi öncelerden kaçık vücut yapısı normal

Derdim ne şuku ne trend nede başka bir şey sadece yaşadıklarımı yazmak zahmet ederse bir kaç kişinin yorumunu görmek.
Bu hikayede ekşın yok dümen yok birbirini gibenler yok ayar yok ben varım sen varsın.

En başından başlayayım

2000 yılıydı istanbul’a geldiğimizde memlekette iş , gelir ve gelecek kaygısından aile göç etti buralara. Tabii o zamanlar çocuklar dönemlerim pek bir şey den haberdar değiliz koyun misali büyükler nereye bende oraya.

Velhasıl buradaki hayatım pek parlak başlamadı bir çocuk için Karadeniz den geldik haliyle şive var taşındığımız sokaktaki çocuklarla anlaşmam epey zor oldu.
Bilenler vardır Afrikalı bir çocuğun beyaz insanlara(!) bir hayvan misali sergilendiği görseli ondan halliceydim işte çocukların uzaktan baktığı şivesiyle alay ettiği oyunlara almadığı bir çocuk.

Bir yıla yakın bir süre böyle devam etti sonra haliyle kaynaştık en yakın arkadaşımda o mahallenin çocuğudur, harbi çocuktur hem de.
çok detaya girmeden ilk okulu bitirdik bir şekilde zar zor sonrası orta okul yeni yeni kendimi tanıma dönemlerim.

yarı dönemde gelmenin ortama acayip yabancı olmanın verdiği sorunlar arasında kulakları çınlasın bir hocamız epey ilgilendi benimle okuldan mezun olana kadar,
şimdiki halimde o hocanın izlerini görüyorum sağolsun varolsun.

orta okul bir nebze daha iyiydi benim için arkadaşlıklar kurmaya insan tanımaya çevre kazanmaya başladım okul tiyatrosununda çokça payı oldu.

Ne güzeldi ya o zamanlar çıkar korkusu yoktu kim kuyumu kazacak diye beklemiyordum heran tetikte değildim rahattım, kavgalarımız bile en delikanlısındandı karşımdaki çıkarıp birşey sokarmı diye düşünmüyordum birde dayak yesek de dövsek de kimseyi kimseye aşağılatmıyorduk.

uzatmayayım yine standart bir şekilde ortaokulda bitti işte hayatın parmak atmaya başladığı yere liseye geldim.