Aynı güne uyanmaktan bıkkın insanların sıradanlaşmış muhabbetleri arasında boğulmak ve bunun verdiği ince haz.

Düşüncelerin arasında kaybolurken zamanın akıp gitmesi, ve sorumlulukların kafamı dürtüklemesi.

Uykuya olan aşkım çünki uyurken sorumlulukların bir anlık kafamdan çıkması. Tıpkı bir uyuşturucu gibi.

Deliksiz uzun bir uyku, hiç bir rüya görmediğin herşeyi bir anlık unuttuğun uyku.

Ne kadar da güzel değil mi. Uyandığında kafana hücum eden düşüncelerin verdiği ıstırap olmasa hep özlemle anılan olgu.

Peki ölüm hiç birşeyi düşünmediğin uzun ve soluksuz.

yok olmak veyahut hiç varolmamak neden bu kadar korkunç olsun ki ?.

Ölüm böylesine bir boşluk ise ne mutlu.

Ya tanrı var ise ve bir hesaplaşma olacaksa ?

Korkarım,var. Hissedebiliyorum.

Bir gün herşeyin hesabı sorulacak, boşa geçirdiğim vaktin veyahut boşa salladığım kalemim.

Umarım şuan boşa sallamıyorumdur kalemi, umarım birilerinin gönlüne batırabilmişimdir.

Yoksa yine hesap vericem, belki de yok olurum.

Kim bilebilir, en güzel olan da bu bilinememezlik değil mi ?.

iMZA
pekmezlibarmak

Sağlıcakla Kalın..