+52
PART 26;
Ne kadar şanslı oldugumu anlamıştım. Melda geldiğinde Hoşgeldin diyip yürümeye başladık durağa. Durağa yürürken hiç konuşmadık, artık oda benden hoşlanıyodu bu kesindi. O yüzden ilk adımı hep benden bekliyordu.
Dolmuşa bindik ayaktaydık ikimizde biraz kalabalıktı. Artık herşeyden kıskanır oldum Meldayı ve özgüvenim hafiften yerinde oldugu için Melda ya bakanlara atar yapabilirdim diye düşündüm. Ama yeri değildi. Bidaha kavga etmemeye sözüm vardı Kızılıma. Telefonada Kızıl'ım diye kaydetmiştim. Daha hiç telefondan mesajlaşmamıştık.
Okulun yakınına geldigimizde abi müsait bi yerde dedim ve ilk o indi sonra ben. Okula tabiki de yanyana yürüdük. Okuldaki bazı huur cocukları yiyecek gibi bakıyodu bize. Kıskandıkları aşikârdı.Bi ara Melda nın elini tutmayı düşündüm ama benim zamazingo yemedi. Artık hergün ben getirecektim Melda yı. Melda yı arkadaşlarının yanına kadar buraktım. Dövdüğüm huur cocuguda akıllanmış olacak ki olay cıkaramadı bikaç gündür.
Melda nın arkadaşlarının arasında her arkadaş grubunda olan muallak bi arkadaşı çıktı, oo enişte hayırlı olsun dedi. Bişey demedim tabi. Melda da hafif bozuldu gibi hazır değil heralde daha diye düşünmüştüm.