mevlana'nın mesnevi kitabındaki, cinsellikle, cinsi sapıklıkla ilgili ifadelerinden benim anladığım şey, bu topraklarda sapkınlığın iddia edildiği gibi cumhuriyet dönemiyle birlikte başlamadığıdır. bunu resmeden, hicivli bir dille bununla alay eden kişiyi o sapkınlıktan sorumlu tutabilmek de oldukça ilginçtir.

bugünkü çocuk tacizleriyle ilgili bir karikatür çizdiğiniz zaman o tacizlerin sorumlusu olmazsınız. vladimir natakov tarfından yazılan lolita isimli kitabı okuyan bilir, bir kız çocuğuna rızası dışında ( zaten yaşı küçük ne rızası olacaksa ) duyduğu aşk sebebiyetiyle tecavüzü ancak bu kadar naif anlatılabilirdi. okuyan, adamın aşkından dolayı çektiklerine acır. belki de yazarın göstermek istediği şey tam olarak da budur. bu sapkınlık bütün dünyada var olan bir şey sonuçta. bunun pgibolojik gerekçesi olarak yakalanan şerefsizler her seferinde çocuklara olan duygularının gerçekliğinden ve bu aşkın kendilerine bunları yaptırdığından söz ediyor. şimdi bu tabloyu alıp, insanların gözüne soka soka hicvetmenin, insanlığın düştüğü acıklı hali resmetmenin bunu yazan kişiyi edepsiz yapmış olması düşünülebilir mi?

osmanlı hukuk metinlerinde, kadınlarla erkeklerin aynı hamamı dönüşümlü olarak kullanmasının sebep olduğu hamileliklere ya da bu ihtimallere değinilir, şimdi ben bunu yazdım diye, sağa sola attıran kişi ben mi oluyorum?

konuşulmayan, hicvedilmeyen, yerilmeyen sapkın düşünceler, onlardan bahsetmediğiniz için yok olup gitmiyor. ve eğer sufi iseniz, "bu hiç girmemeniz gereken bir konu" durumu da yoktur, bazılarının öyle zannetmelerine rağmen.