Benim için hayatımın en mutlu günlerinden birisiydi. Aslıya aşık oluyordum, farkındaydım. O da bana karşı asla boş değildi. Birkaç hafta zamanımız hep birlikte geçti.

Tabi bu arada ben de başka arkadaşlar edindim. Asaf, Emir, Mustafa gibi arkadaşlarım vardı. Aramız da çok iyiydi, tam kafa dengi bir grup olmuştuk.
Birimizin mevzusu olmuştu, hepimiz gitmiştik kavgaya. Kardeş gibi olmuştuk bu kadar kısa sürede.

Sınavlar geldi beyler, bilirsiniz lisenin ilk sınavlarını. Herkes döküldü amk. Rehberlikçinin odasında ağlayanlar mı dersin, bahçede Müslüm dinleyen mi dersin.. Tabi biz de kötü aldık. Moraller bozuk bir şekilde eve gidiyoruz Aslıyla.
Aslı yönümüzü değişti, ilk günkü parka gittik. Aynı yerimize oturduk.
Biz böyle olunca dünya gibimizde olmuyordu beyler. Mutlu oluyorduk anlamsızca. Ben onun gözlerine dalıp gidiyordum, o da başını omzuma koyup uzaklara bakıyordu.
Fazla geç olmadan onu eve bıraktım, ben de eve geçtim.

Sevgili değildik, ama öyle takılıyorduk.