eve sinirli ve hızlı bir şekilde çıktım. bağırıp çağırmaya başladım. o an kafamda çok net değil cidden ama zerrin ablaya bi tokat attığımı ve ev sahibinin falan eve gelmediğini hatırlıyorum. belki de murat abi olmasa çok daha bedbaht şeyler yapabilirdim. ondan iğrendiğimi babamın katili olduğunu onlara bunu ödeteceğimi söyledim. zerrin ablaysa sadece ama sadece ağlıyor ve lütfen beni dinle hiçbir şey öyle değil diyordu. murat abi bir kolumdan komşum texaslı bibi diğer kolumdan tutuyor ev sahibim kapının önünden bizi seyredip adeta olayların bitmesini ve beni evden kovmayı bekliyordu. en son "gibtir git buradan huur bir daha karşıma çıkarsan seni yemin ederim öldürürüm" diye bağırdım. ondan sonrasını ciddi manada hatırlamıyorum. bayılmışım. ayıldığımda başımda murat abi ve texaslı bibi vardı. koluma bir serum bağlamışlardı. hemen sol tarafımda biraz uzaktaki aynadan kendimi görebiliyordum. saçım başım ağrımış gözaltlarım şişmişti. her şeyin bir rüya olması için dua ediyordum. keşke her öyle dilediğimizde öyle olsaydı...