Part 11;

Ulan bi kıza bu kadar bağlanılabilirmi diye düşünüyorum kendi kendime. Melda yı kıskanmaya ve kaybetmeye korkmaya başlamıştım ki hayallerimi zil sesi bozdu. Hemen uyanmış gibi gözlerimi araladım ve ovuşturdum. Meldada -Günaydın uykucu :D dedi.

B:içim geçmiş ya

M:2 saattir uyuyosun bende sıkıldım konuşurduk keşke uyumasaydın. Dedi

Uyumuş numarası yapan kafama sokim diyip kendime hakaret ettim onun bi sözüne. Ben bu kıza neden bu kadar değer veriyodumki. Olacakları biliyorum. Bu kız hayallerimin ötesinde bana bir adım bile gelmeyecegini biliyorum. Ama peşinden koşmaya ne olursa olsun devam edicektim.

Bu düşünceleri Melda nın -Bugün çıkışta napıyosun diyişi bozdu.

B:Hiç bişey müsaitim nolduki?

M:Ya benimde işim yok ta ne biliyim biyerlere gidelimmi ?

B:Ben eve bi ugrayım sizin evi biliyorum gelip alıyımmı seni? (Daha şuana kadar bi kıza dokunamamış biri için baya iyiydi beyler o zamanlar)

M:Olur geç kalma ;)

B:Yok ya kalmamda kaçta geliyim.

M:Saat 3 gibi kapıda olabilir misin ?

B:Olurum tabi.

Çıkışta evlere dagıldık. Benim kumbaramda biriken milyarları aldım demek isterdim ama gercek hayat oldugu için başını aldım. Anneme sordum paran varmı diye kitap alcam dedim. Sırf onun için anneme bile yalan söylüyordum lan.

Annem bina temizliyordu ve ordan kaldıgı parayı verdi yaklaşık ayda 180 tl alıyordu bir binadan. Tabi 75 tl alabildim. Annemi öpüp iltifatlar ettim ve yüzündeki gülümseyi almayıda ihmal etmedim.