Lise de herkez beni ateist diye çağırırdı hiç bir şekilde hiçbirşeye inancım yoktu ,yanımda inanlar hakkında (cinler vs) konuşulurken dalga gecen biriydim.

Tuvalette sıçarken bile besmele çekiyordum .Caminin önünden geçerken kufur etmeler falan ne ararsanız bende vardı. Sırf bu yüzden ülkücülerden dayak bile yiyordum neyse ki büyük kuzenim benim zütü kurtarmıştı.

Lise 2 de yasiyacagim bir olay yüzünden bu hallerimden eser kalmayacak ve herkezden daha çok müslüman olacaktım.

Ben yine bir gün okulda dinle dalga geçerken ,bizim arkadaşların muhabbeti ne denk geldim.

Oğuz diye bir çocuk var bizim sınıfta böyle cinlerle kafayı bozmuş takıntılı tuaf bir arkadaş. Yeni bilgiler öğrenmiş bizim meraklı çocuklara anlatıyor işte.

Muhabbet şöyledi;