Sonra yürümeye başladık.
Yanımıza irem, pelin, erkan, diğer bi kaç erkek, bir kaç kız, kocaman bir topluluk olmuştuk.
Kendimi övmek istemem ama ortamdaki en havalı tip ben gibi duruyordum..
Hatta öyleydim.
Herkes bana tapıyordu sanki, beni tanımak için çok çaba sarf ediyorlardı. Birazda ilginç gözükmek amacıyla kendimden pek bahsetmezbaşkalarının konuşmasını sağlardım.
Bu huyum herkezin hoşuna gitmişti.
Elimdeki defteri gören incelemeye çalışıyordu.
Aybüke bırkın çocuğun defterini desede dinlemiyorlardı.
Ortam mütişti yani.