neyse işte ben ilaçları aldım eve gidiyorum. bu sefer böyle olmaz diyorum. sibellede arayı düzelttim zaten kötü değildi ama eski soğukluk yine yoktu. film falan turin şeyler yapardık yine. ama artık tek uyumak istemediğimi söyledim ona. nolur yanında kalayım dedim ısrar ettim çocuk gibi. öyle şeyler düşünmem söz dedim senin keremin ilaçlar yüzünden saçpa sapan şeyler düşünüyorum görüyorum dedim. kabul etti çünkü keremde anlatmıştı olayı. gece oldu yine biz uyuyucaz. ben gece yarısı uyandım yine korktuğumu fark edip sibeli uyandırmak istedim yüzünü dönünce aslında annem olduğunu fakr ettim. o an birden yataktan fırladım ve odanın kapısına yaslandım. sibel yerine annem varmı yanımda. ne tak yiyiceğimi bilemedim. buda rüya dedim kendi kendime dıbına koyayım kerem dedim ama annem bana bakıyodu yatağın içinden hareketsizce. konuşmadı ilkin. bende kıpırdayamadım. etrafta sibelde yoktu. gce lambasının ışığında boşboş evde ve aynı odada yaşnızca ölü annemin bana bakan boş bakışları ve ben vardık. şuan bile hatırladıkça uyuyasım kaçıyor. neyse. bir süre sonra konuşmaya başladı annem vicdanın rahatmı diyodu sürekli. anne özür dilerim falan dedim ilkin ama sonra o olmadığı geldi aklıma yine bu tamamen ilaçların yan etkisiydi ama genede korkum tavandı. ne kadar o anı yaşadım bilmiyorum ama bir ara yere çöküp kafamı dizlerimin arasına aldığımı ve sonrada uyandığımı hatırlıyorum. uyandığımda rüyamdaki gibiydi ve sibeli çevirmeye korktum. ya gene rüya içinde rüya görürsem dedim. bu sefer bu yaşta kesin kalpten giderim dedim ama altımada sıçacaktım kordudan ve sibeli çevirdim. ve sibeldi. sarıldım. uyandı. salona geçip tvyi açtı meyve suyu falan verdi. tüm olanları anlattım. o gece hiç uyumadık ve yanımda kaldı salonda. ertesi gün keremde gidicez beraber dedi.