o gece uyumaya gittim artık rahatlamışçasına ve çok huzurluydum. ama ondan sonra aklıma annem geldi. gene o rüyalarım geldi. ama kaç gündür ilaç alıyorum diye görmem dedim o tür rüyalar yattım başıma geleceği bilmeden. gece yine aynı kabusu gördüm ve uyandım. uyandım ve gözlerimi ovuşturdum. o an altıma sıçtım işte çünkü karşımda annem vardı ve ben sesimi çıakrtamıyodum. rüyadan kalkmama rağmen annem karşımdaydı. vicdan azabım tavan yaptı dedim anneme karşı utandığımı fark ettim ama önemi yoktu artok çünkü ölü birisi odamdaydı. annem rüyamdaki gibi konuşmaya başladı yine. sen ne yapıyorsun falan dedi. sesi kulağımda yankıanmaya başladı. kafayı yemek üzereydim sesimide kimse duymuyodu. sibel ablana karşı hissetlerim adına bana resmen utanmamı ve birdaha yapmamamı istiyodu annem bende söz anne özür dilerim dedim. ama lütfen git dedim. korkuyorum dedim. ama annem olmadığnı biliyodum sibelin arkadaşı kerem verdiği ilaçları halüsinasyon yaratacağından söz emişti ve bununda onlardan birisi olduğu geldi aklıma. resmen kaskatı kesildim ve annem olmadığına inandırdım kendimi gerçek olan bu değildi. daha sonra uyandım. oysa hepsi rüyaymış amk. kereminde verdiği ilaçlarında soyuna sopuna küfrettim. hayatımda bu kadar iğrenç bir rüya görmemiştim. sabah oluncada direk keremden randevu aldırdım sibele.