ikimiz de biliyoruz ki rüyalar gerçeklerden daha yalan. Madem yeterince cesursun ilk fırsatta öldür kendini. Eğer bu bir sanal ortamsa öldükten sonra gerçeğe dönersin. Belki de başka bir sanal aleme gidersin. Gerçeği bulana kadar kendini öldürürsün. ilk adımı attıktan sonra yaşam olduğunu görürsen ve geçmişini hatırlarsan umarım gerçeğe ulaştığını sandığın bi yer olur. Eğer ki hatırlamadığın halde başka bir boyuta düşersen en azından sen bilmesen de hayatta olduğun için şanslı ve yeterince cesur sayılırsın. Ama yaşadığın en gerçek şey şu an ise bir ölüsün.

Hayatı yaşamayı sevmeyen insanlar ya tam anlamıyla tatmin olmuştur. Beyne giden dopamin artık onlara fazlasını hissettiriyordur. Ya da şu an mutlu değildir. Dopamin hiç üretilmiyordur. Fakat mutluluğun veya tatmin olma duygusunun öncesinde önemli bir şey vardır; Şu an. Gerçek veya sahte, doğru veya yanlış, zevkli veya zevksiz sahip tek şey belki de şu andır. Bu yazıyı kör olmadan okumaya çalışman.

iç güdüsel olarak hayatta kalmaya çalışıyoruz. Bu dönemin şartlarında bile. Bir şekilde para kazanmaya çalışıyoruz ki temel ihtiyaçlarımız karşılansın. Bunu yapmak bazen bizi hayattan soğutuyor, bazense kimi için zevk veriyor. Bunları yaparken insanı bir makineden farklı kılan şey farklı şeyler arıyoruz. Belki bu yürümek, belki de bol içkili bir parti, sahil, kum, deniz belki de. Geleceğimizi düşünürken şu anı ihmal etmek istemiyoruz. Bazıları da pes ediyor ve şu andan sıkılıp yeni bir şeyler arıyor. Kaybedecek bir şeyin olmadığın sürece risk alabilirsin. Ama var. Şu an