ilk hafta monoton geçti. Fıratla kaynaşmaya başladık falan. Öğrendim ki ailesi zenginmiş ama hayatı öğrenmesi için yurta vermiş parayı falan az veriyolarmış sürünsün diye. Çocuk kafasına göre yaşıyo yani biraz. Karı kızları kesiyorum öyle arada kantine gidip bi çay içiyoruz fıratla sohbet muhabbet daha çok tanıyoruz birbirimizi. Adam gibi adam olduğunu yavaştan anlıyorum anlattıklarından. Bi ay içinde kardeş gibi olduk çocukla.

Karı mevzusuna geçersek sürekli delik sabun,el,ferre. Amdan eser yok yani. Hasret kalmışız am kokusuna. Kapıda ekmek bekleyen yavru köpekler gibi am bekliyoruz biri gelse de gibsek diye.