Liseye başlamıştım ve O'nu kafamdan attığıma inanıyordum. Ta ki 26 Nisan 2016'ya kadar. Facebook hesabı kapalıydı. Bir ara Facebook'ta dolaşırken açtığını fark ettim ve direk arkadaşlık isteği attım. iki üç gün kadar sonra kabul etti ve bunu görür görmez direk yazdım. Numarasını verdi, "WhatsApp'tan yaz kanka" dedi. Kanka demesine alışkındım sürekli derdi ne kadar son 3 sene gibi bir süre boyunca konuşmamış olsak da...
Numarasını verince ümitlendim ve O'na karşı olan derinde sakladığım hislerim daha baskın bir şekilde gün yüzüne çıktı. WhatsApp'tan konuşmaya başladık tekrar. O 9. sınıftı ben ise 10. Sınıfta kaldığını öğrendim. Üzüldüm tabii ki ister istemez. Veteriner olmak istiyordu. Ya başaramazsa şüphesi oluştu içimde... Er geç bu sorunun da üstesinden geldim tabii ki.
Bana "Bir ara okul çıkışıma gel" dedi. Ben durur muyum? Görmeye sarılmaya kokusunu içime çekmeye can atıyordum nihayetinde. Ertesi gün okulunun çıkışına gittim. Durakta bekliyordu. Geldi sarıldı direk. Nasıl mutluydum. Nefesimi kesecek şekilde sarılan tek kişi Melisa'ydı ve O'ndan başka kimse 17 yıllık hayatım boyunca bana bu denli içten ve sevgi dolu sarılmadı.
Otobüse bindik. Evine bırakacaktım O'nu evinin yeri 7. sınıftan beri ezberimdeydi zaten gözüm kapalı bulabilirdim evinin yerini. Otobüste kulaklığı bana uzattı ve "Hadi şarkı dinleyelim" dedi. Tamam dedim taktım. Yanlış hatırlamıyorsam Taladro dinliyordu o zamanlar. Otobüsün son durağına gelidiğimizde ben nerede olduğumuzun farkında bile değildim. Kokusuna öyle bir kaptırmıştım ki kendimi saatten bile haberim yoktu. Maddi sıkıntıda olduğu için ailesi sigarası yoktu ve o gün boyunca benim sigaramdan içmişti.
'Camel Green ya da Brown' (hangisi geçerli ise şuan) sevdiğim kıza ikram ettiğim ilk sigaraydı.
Otobüsten indikten sonra eve doğru giderken "vaktin var mı?" diye sordu. Bende karşılık olarak "Tabii ki" tarzı bir şey dedim. "Tamam o zaman oturalım bu parka" dedi. Kabul ettim. Normalde neredeyse hiç fotoğraf çekilmezdim ancak yanımda Melisa varken her anı ölümsüzleştirmek istiyordum ancak o gün hiç fotoğraf çekilmedik. Oturduk arkadaşça muhabbet ettik şarkı söyledik. Bana sürekli olarak "seni seviyorum" diyordu. Ben cevap vermiyordum tabii ki hiçbir zaman O'na. O gün bitti evine bıraktım ve eve geç kaldığımı fark ettim. Koşar adımlarla 4 kilometrelik yolu yürümeye başladım. Eve geldiğim zaman babam temiz bir azar çekti ancak geçirdiğim güne karşılık yediğim azar hiçbir şeydi.