Uyandığımda yanımda uzun ve zayıf olan adam vardı. Bana bakıyordu. "Benden ne istiyorsunuz? Kimsiniz siz?" dedim. Bana döndü ve "Bizim kim olduğumuzu bilmene gerek yok. Seni yolda görünce vurduk. Kimsin bilmiyorduk. işi riske atamazdık." dedi. Ona döndüm ve "Sizi binler. Benim yolumu kesebilirdiniz." dedim. Bana baktı ve hiç bir şey demeden gitti.
Yanımda pencere vardı. Pencereden dışarıya baktım. Kaçarken işime yarayacak yerler bulabilirdim. Duvarlar vardı. Çok büyüklerdi. Bir boşluk bulmam lazımdı. Bulmayı başarmıştım. Şimdi yapmam gereken bu binadan çıkmaktı.
Burada duramazdım. Gitmeliydim. Ellerim ve ayaklarım bağlıydı. Bağlardan kurtulmalıydım. Ellerimi kurtarmaya çalışıyordum. Sağ elimi uzun uğraşlar sonucu kurtarmıştım. Sol elimi çözdüm ve ardından ayaklarımı çözdüm. Sessizce kapıyı açtım ve binada dolaşıp çıkışı aradım.
Kısa sürede çıkışı buldum. Sırada duvarı aşmak vardı. Sessiz bir şekilde ve karanlık noktalarda ilerliyordum. Kimse beni fark etmemişti. Hızlı ama sessiz bir şekilde duvara yaklaştım. O sırada karşıma bir adam çıktı. Elinde silah vardı. Hızlı bir şekilde suratına yumruk attım. Yere düştü. Vurmaya devam ettim. Bayılmıştı. Silahını aldım ama çok ses çıkarmıştım. Kaçtığımı anlayacaklardı.