Ben hayatımda böyle acı çektiğimi hatırlamıyorum. O ayakla koskoca tepeyi dik bi şekilde çıkmaya çalışıyoruz. Elbette tek zorlanan ben değildim. Sağdan soldan ne küfürler duyuyorum. Yeter lan öldürücem kendimi diyen mi dersin, nerden geldim amk diyen mi dersin.. Herkes bitap. Ama benim durumum onlarınkinden 10 kat kötü.. Arkadan destek veriyor bi arkadaşım düşmemem için.. Sırtıma eliyle yaslanmış hem kendi yükünü hem beni taşıyor zavallı kardeşim.. işte böyledir beyler. Askerde arkadaşınızın osuruğuna bile muhtaç olursunuz.. Neyse öyle böyle o tepeyi aştık. Ben en arkaya düşmüş zorlukla yetişmeye çalışıyordum. Neyse ki tepe aşılmış düz bir alana gelmiştik. Ana bi baktım ambulans orda yolda bekliyor.. Demek ki önceki devrelerde hatta yıllarda buna benzer şeyler yaşanmış. Tecrübe var.. Biz tabi yanından geçerken Mustafa uzman "herkes önüne baksın lan ambulans sizi bu 3 gün almayacak, ancak ölürseniz alabilir" dedi.. Way amk vatan millet sakarya diyip geldiğimiz askerlik böyle miydi yani.. Millet ne vatanını bırakıyor, ne sakaryasını.. Herkes küfrediyor anasını satayım