Selamlar arkadaşlar. Hayatımın tek aşkı ile yaşadığım olayları anlatmak istiyorum. Şuan lise üçüncü sınıf bir öğrenciyim ve hayatımda aklımdan çıkaramadığım tek insan ile ilgili her şeyi burada paylaşmak istiyorum. (isimler sallamasyondur)
Her şey 7. sınıfın Mayıs ayında ilk okulumun bahçesinde teneffüste yanıma gelip "Ben Melisa. Kanka olalım mı?" demesi ile başladı. Küçüktüm daha aşkın kelime anldıbını bile bilmiyordum ta ki onu görene kadar. ilk gördüğüm anda vurulmuştum O'na. Siyah saçları, kahverengi gözleri, 1.55 civarı boyu ve inanılmayacak derecede mükemmel olan yüzü... Olayın şaşkınlığı ile tamam tarzı bir şey demiştim hatırlamıyorum tam olarak. Bunun üzerine başladı tüm olaylar silsilesi.
Yaklaşık iki hafta kadar okulda sürekli ben O'nun yanına gittim O benim yanıma geldi. Numarasını istedim defalarca kez ve her seferinde "Ezberimde değil ki numaram Erdem'den al, Mehmet'ten al" tarzı şeyler söyleyip durdu. En son gidip Erdem'e "Kanka Melisa'nın numarasını verir misin?" dedim. O da yadırgamadan numarasını vermişti. Çok mutlu olmuştum gerçek anlamda çocukluğumun en mutlu anlarından biriydi. Sevdiğim kızın numarasını almıştım.
Numarayı aldıktan sonra WhatsApp'tan mesaj attım Melisa'ya ve konuşmaya başladık. Uzunca bir süre (haziran ayından yaz tatilinin ortasına kadar) 7/24 konuşur olmuştuk. O sıralar yakın bir arkadaşım ile olan ilişkisi bitmişti. O'nu çok seviyordu uğruna defalarca kez faça atmıştı. Ergendi ama beni benden alıyordu ergenliği bile. Ben Melisa'nın faça attığını öğrendiği zaman korumacı bir tavır ile "bir daha yapmak yok!" dedim. O da "tamam" dedi ama tabii ki dinlemedi sonuçta kızları biliyorsunuz özellikle ergen olanları. Ya saçlarından atarlar acılarını ya da kollarından kan yolu ile.
Bir ara telefona kaydetme mevzusu dönmüştü aramızda. "Seni ne diye kaydetmemi istersin?" demiştim, "Mavişim olarak kaydet" demişti. Bunun üzerine ona sürekli "Mavişim" olarak hitap ettim o da bana "Garfield" olarak hitap ediyordu. Mavi en sevdiği renkti ve her giysisi neredeyse mavi idi. Git gide daha çok bağlanıyor daha çok seviyordum bu kızı kendine git gide daha çok bağlıyordu beni.
Ayrıldığı sevgilisi ile anılarını anlatıp dururdu. Ne kadar sevdiğini ne kadar çok ağladığını anlatıp dururdu. Ben de 'Sevdiğimin sevdiğini anlatışını' dinler dururdum ve salak gibi hiçbir zaman sesimi dahi çıkarmazdım. Çünkü konuşmamız yetiyordu.