tabiki benden bahsediyordu. elimi bile uzatmamıştım. ve hala daha zorlansam da çok soğuk davranıyordum ona. hadi yemek yiyelim deyip hemen havaalanının içindeki orta sınıf restorana gittik.

hala daha konuşmuyorduk. daha doğrusu ben konuşmuyordum. derken sessizliği bozan da ben oldum.

ben:yolculuk nasıldı?

zerrin abla:şu andan daha kötü değildi.

ben:nasıl yani?

zerrin abla:eren sen beni buraya soğuk soğuk davranıp geri yollamak için mi çağırdın?

ben:kollarına atlamamı mı bekliyorsun?

zerrin abla:hayır ama en azından samimi bir kaç bir şey yapabilirsin yalandan da olsa!

ben:biraz başım ağrıdı da kusura bakma seninle ilgilisi yok.

tamamen benimle ilgiliydi. onu salak gibi buraya çağırmıştım ve bundan inanılmaz pişmanlık duyuyordum. salağın tekiydim. hemen 2 gün sonra da geri yollayamazdım. en azından en kısa zamanda geri dönmeliydi diye düşünürken zerrin ablanın kontrası geldi.

zerrin abla:6 aylık vize aldım. gelmişken en azından 3-4 ay kalmak istiyorum. hem buradaki bir kaç şirketle de görüşüp birtakım fikirler alacağım istanbuldaki şirket için. iyi oldu aslında çağırman. bi taşla iki kuş.

bana kuş mu dedi bu? ne 3-4 ayı lan ohaa! naptım ben? kendi kendime yuh çekerken. yalandan evet iyi oldu falan diyordum ama bu 3-4 ay napıcağımı hiç bilmiyordum.