Ben 19 yaşında bir arkadaşınızım, hayatta şuana kadar hiçbir şeyim güzel gitmedi. Ne istediysem olmadı.Tek şey dişinda.. Bi sevdam vardı beyler.. cok sevdim onu. Ben zannettim ki filmlerde bu tur asklar yasaniyor.. Ta ki o kızı gorunceye kadar onunla guzel zaman gecirinceye kadar.. bir gün sabahtan buluştuk, 1 saat sonra telefonum çaldı. Ölmüş lan. Ölmüş amk araba çarpmış.. o zamanlardan beri çok içer oldum hatta bağımlısı oldum diyebilirim.. O kadar fazla içiyorum ki derslerden önce en az iki kadeh içip giriyorum, gece yarısı herhangi bir saatte kalkıp hiç usenmeden buzdolabından viski doldurup içiyorum, evde ders çalışırken bile yanımda sürekli şarap olur. su yerine sürekli içki tüketiyorum. Tedavi olmayı denedim ama olmadı. içki artık günlük rutinim haline geldi, ve artık arkadaşlarım tarafından da yavaş yavaş dışlanmaya başladım. Geçen senelerde çok güzel anılarımızın olduğu kardes dediğimiz insanlar bile sildi attı beni içki yüzünden. Bırakmayı yüzlerce kez denedim ama olmadı. Arkadaşım kalmadı diyebilirim yanımda, iyice ruh hastası biri oldum iyice sinirli biri oldum. Ailem sürekli arkamda durardı artık onlar bile bıktı benden illallah ettiler. Ben belkide yanlız yaşayıp yanlız öleceğim.