Mesajda "can acilen görüşmemiz gerekiyor bir yerde buluşabilir miyiz?" diye bir mesaj gelmişti.. Gelen mesajın ardından gül yüzlü meleğimi nasıl kırabilirdim? Cevapladım konumlaştık görüştüğümüzde, gerçekten şok olmuştum dudağı kanıyordu, ve ağlıyordu ne olduğunu sormak istemesem de mecbur kalmıştım artık delirmek üzereydim, ve başladı anlatmaya; Bu eleman onun sevgilisiymiş, uzun zamandır çok zengin bir elemanmış, bugün benim girdiğimden sonra bana bakıp modu düştükten sonra durumları uyanmış buna küfürler hakaretler yağdırıp dövmeye başlamış.. Ben bunu duyunca sinirden arabayı yumrukluyordum..

Sinirden ölüyordum ve devam ettim, sana tek bir soru soracağım, ve bunun bana cevabını vereceksin, ve ekledim. Bu adamın adresini bana veriyorsun dememle hayır olmaz demeye kalkmasına ihtimal vermeden güzel yüzlü meleğime bağırmak zorunda kaldım ve adresini aldım, bindim bir taksiye sadece taksiciye acele et usta dediğimi hatırlıyorum, sinirden damarlarım patlayacak gibi, ve sonunda dediği adrese geldim, Bademli.. Kapının önünde indim çok gösterişli bir yerdi villaydı resmen.. Kapıyı tıklattım ve bekliyorum, gelen yok giden yok, tıklattım yok.. Normalde ev basmak ne alaka aq? Eyvallah korkmam güç var ama, kavgayla da pek aram yok hakedenle ama bu huur çocuğu gerçekten hak etmişti.. Çalmaya başladım deliler gibi ve biri patlama ulan geldim dedi..

Kapıyı açmasıyla, "huur çocuğu" diyerek yumruğu koymamla yere düşmesi bir olmuştu, eleman şaşkın bir tavırla olanları uyanmaya çalışırken, çoktan mevzuyu uyanmıştı bile. Yerdeydi ve vuruşmaya başladık zorlanıyordum çünkü elemanında boyu benim kadardı, yerdeyken tekmelemeye başladım ve sana bunları ödeteceğim diyerek üstüne çıktım ve vurmaya devam ettim, kendini savunuyordu, uyanıyordu az çok bir şeyleri, alttan tekme atmasıyla üstüme geçmesi bir oldu, bu sefer o üste geçti ve acımasızca vuruyordu kendimi savunmak istiyordum ama, suratımı kapattığım gibi karnıma vurmaya başladı ve bana "Seni oğlan yapacağım bin" diyerek sert sert vurmaya başladı, ve ağzımda paslı bir tat hissediyordum bu evet kandı, canım gerçekten yanıyordu artık takaatim kalmamıştı, hani insanlar ölmek üzereyken dayak yerken vs, film şeridi gibi geçer ya gözlerinden her an, gözlerimin önünden gül yüzlü buketim geçiyordu ve ben onun için savaşmalıydım diyerek toparlanmaya çalıştım, belliydi o da yorulmuştu her yer heryerdeydi, nefes nefese kaldığını hissediyordum, dayak yesemde orda dinlenme fırsatı bulabilmiştim. Fırsat bu fırsat deyip kafa attığım gibi arkaya doğru düştü farklı bir atmosferdeydik, bedenim alev gibiydi ve artık evladımı kaybetmişçesine yumrukları savurmaya başlamıştım, züt oğlanında tık yoktu sadece iniltilerini duyuyordum, merdiven sesleri duymuştum lakin arkama dönüp de bakamadım. Arkamdan öyle bir darbe aldım ki; bayılmıştım.. Ve uyandım, keşke uyanmasaydım...